கிராமத்து தென்றல் .....

கிராமத்து அழகே தனி தான் . ஒரு ஊருக்குள்ளே போனாப்போதும் , பச்சைப்பசேல் என வயல்வெளி நம்மை வரவேற்கும் . அதிகாலையில் அம்மாவ் என கத்திக்கொண்டு போகும் மாடுகளை கூட்டிக்கொண்டு , பண்ணைக்கு போகும் ஆட்கள் . ஒரு ஓலைக்குடிசையில் 2 பெஞ்ச்ஸ் போட்டு டீக்கடை நடத்தும் அந்த ஊர்க்காரர் யாரையோ எதிர்ப்பாத்திட்டு இருப்பார் . அந்த பெஞ்ச்சில் இருக்கும் எல்லொரும் கூட எதிர்ப்பாங்க. அட அது நம்ம பால்க்காரரைத்தான் . அங்க உக்காந்து டீக்குடிச்சிகிட்டு ஊர்க்கதை பேசி நேரத்தைப்போக்கும் பெருசுகள்.

அப்புறம் , கம்மாக்கரைக்கு போகும் பொம்பளைங்க . பசங்க எல்லோரும் வாய்க்காலுக்கு போய் , குட்டிக்கரணம் அடிப்பது , கும்மாளம் போடுவது போன்ற தன்னுடைய வீரதீர பிரதாபங்களைக் காட்டி தண்ணியை கலங்கடிப்பாங்க . பக்கத்துல நிக்கிற பொம்பளைங்க " எலய் , ஏம்ல இப்படி சல்லியம் பண்றீக , வூட்டுக்கு போங்கல..."என்று திட்டுவாங்க .

ஒரு தூக்குச்சட்டியில கஞ்சியையும் வெங்காயத்தையும் பச்சை மிளகாயை கொண்டுக்கிட்டு வயக்காட்டுக்கு போகும் ஆம்பளைங்களும் ...., அவங்க பின்னாடியே , தம் புள்ளைங்களுக்கு கஞ்சித்தண்ணியை கொடுத்துட்டு எலய் நானும் உன் அப்பாரும் வரந்தண்ணியும் சமத்தா இருக்கோனும் ...என்ன சரியால ...என்று வயக்காட்டுக்கு போவாங்க பொம்பளைகள் .

சாயங்காலமானா டீக்கடைக்கு போய் ஒரு காப்பித்தண்ணிய குடிச்சிப்புட்டு சீட்டு தாயக்கட்டை விளையாடுவாங்க . அப்போ ஒருத்தன் ஓடிவந்து , அப்பூ , என்ன இங்க விளையாண்டுக்கிட்டு இருக்கீக ...., அங்க , கீழத்தெரு மாயாண்டியும் மேலத்தெரு செவத்தம்மாளும் ஊர விட்டு ஓடிட்டாக ....., அப்புறம் நம்ம பயலுக போய் இழுத்துட்டு வந்தாக ... , அதேன் பஞ்சாயத்தை கூட்டிப்புட்டாக . நானென் போறேம்முல .. நீ வாரியால.... நீ முன்னாடி போ . நா எல்லாத்துக்கும் சத்தங்க்காட்டிட்டு வாறேம்முல ...
ஆத்தங்கரை ஓரமா ஒய்யாரமா தன் கிளைகளை வீற்றிருக்கும் அந்த ஆலமரத்தை சுற்றிலும் மனிதக் கூட்டம் கூடியிருப்பாங்க . முக்கியமான ஒருத்தருக்காக காத்திருப்பாங்க . அவர் தான் அந்த ஊர் நாட்டாமை . அவருக்கு அந்த ஊரில் நிறய்ய செல்வாக்கு இருக்கும் . அவர் சொல்றது தான் சட்டம் . அவர் பேச்சுக்கு மறுப்பேதும் கிடையாது . அவர் வர்ற வரைக்கும் இருந்த ( ஒரே கலபுலாவாக ) பேச்சு , அவர் வந்த பிறகு கப்சிப் என்று ஆகிவிடும் .
காலங்காலமாக , அவர் குடும்பம் தான் நாட்டாமையா இருப்பாங்க . அந்த அளவுக்கு அந்த ஊர்க்காரங்க ரொம்ப மரியாதை கொடுத்து வச்சிருப்பாங்க . அந்த ஊர் மக்கள் அறியாமையில இருக்குற வரைக்கும் தான் அவர் அந்த ஊர் நாட்டாமை . ஒரு ஆள் புதுசா அவங்க ஊருக்கு போகும்போது எல்லொரும் கூடிருவாங்க . என்ன ஏதுன்னு ரொம்ப அன்பா விசாரிச்சு உபசரிப்பாங்க . அந்த அன்புக்கு ஈடுஇணையே கிடையாது .

இது உண்மையான ஒரு அன்பு . இந்த அன்புக்கு நாம கொடுத்து வச்சிருக்கனும் . காந்தி அடிகளே இந்தியாவின் முதுகெலும்பே கிராமங்கள் தான் என்று சொல்லி இருக்கிறார் . கிராமத்துல இருக்கிற மக்களுக்கு நல்ல வசதி ஏற்படுத்தி கொடுக்கணும் . அவங்களை அறியாமையில இருந்து வெளிக்கொணர வேண்டும் . அதுக்கு அவங்களுக்கு படிப்பறிவு வேண்டும் . உலக விசயங்கள் தெரிந்து இருக்க வேண்டும் . நல்ல முன்னேற்றம் வேண்டும் அவர்கள் வாழ்விலே ....

நம் நாடு முன்மாதிரியாக வேண்டும் . அப்போ தான் நம் இந்தியா உலக அரங்கில் வல்லரசாக ஆக முடியும் ......

கனவு காணுங்கள் நன்றாக .... நம் திறமை வெளிப்பட .....

இந்தியன் என்பதில் பெருமிதம் கொள்வோம் ......

Post Comment