காட்டுக்குள் ஸ்டார்ஜன்

இது ஒரு சிறிய கற்பனை. நான் ஒரு அடர்ந்த காட்டுக்குள் தனியாக சென்று மாட்டிக்கொண்டால் எப்படி இருக்கும்?.

நான் ஒரு ஊருக்கு பஸ்ஸில் சென்றுகொண்டிருக்கிறேன். ஒரு ஊருக்கு அருகில் வரும்போது பாலம் உடைந்து பஸ் செல்லமுடியாதநிலை. ஓட்டுனருக்கும் நடத்துனருக்கும் என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. அப்போது பஸ்ஸில் இருந்த ஒருவர் நீங்க வந்தவழியே பின்னாடியே சென்றால் ஒரு ஒத்தயடி பாதை வரும். அதுவழியாக சென்றால் நாம் செல்லும் ஊருக்கு சென்றுவிடலாம் என்று யோசனை சொன்னார். அதை நம்பி ஓட்டுனரும் அந்த வழியாக பஸ்ஸை செலுத்தினார். பஸ்ஸில் இருந்த எல்லோருக்கும் இனி என்ன நடக்குமோன்னு கெதக் கெதக்ன்னு மனசு திக்திக் என்று இருந்தது. நான் இனி என்ன நடக்கப்போகுதோ பயத்திலே பயணம் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

ஒரு இடத்தில் வரும்போது ரோட்டில் கல் கிடந்ததால் பஸ்ஸின் இருடயரும் மேல்தூக்கியபடி சரிந்து சென்றது. ஆஹா என்னஇது.. சோதனை.. இனி எப்படி ஊருக்கு செல்ல ரொம்ப கவலையானது. ஒரு கடினமான திருப்பத்தில் வரும்போது மிகவும் கஷ்டப்பட்டு டிரைவர் திருப்பும்போது எங்கே கவிழ்ந்துடுமோ என்ற பயம்.

திடிரென ஒரு இடத்தில் பஸ்ஸை திருப்பும்போது டிரைவரின் கட்டுப்பாட்டையும் மீறி பஸ் பள்ளத்துக்கு சென்று கொண்டிருந்தது. ஆண்டவா எங்களை காப்பாற்று.. பஸ்ஸில் உள்ள குரல்கள் ஒலித்துகொண்டிருந்தது. அனைவரும் பஸ்ஸை விட்டு இறங்க முயற்சித்தார்கள். ஜன்னல்வழியாகவும் வாசல் வழியாகவும் குதிக்கிறார்கள். இதற்கிடையில் பஸ் பள்ளத்தை நோக்கி பாயந்து கொண்டிருந்தது. டிரைவரும் கண்டக்டரும் முதல்லேயே குதித்து தப்பிவிட்டார்கள். நான் குதிக்க தயாரானபோது வாசலுக்கு அருகில் ஒரு மரத்தின் கிளை தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. உடனே நான் அதை பிடித்து தொங்கினேன். எல்லோரும் குதித்து பஸ் காலியாக பள்ளத்தில் குதித்துக்கொண்டிருந்தது.

நான் தொங்கிக்கொண்டிருந்த மரக்கிளை சர்சடர் சர்சடர்ன்னு ஒலி எழுப்புவதை பார்த்தால் எப்போது ஒடிந்து விழப்போகுதோ அபாயத்தில் இறைவா என்னை காப்பாற்று.. என்று இறைவனிடம் வேண்டிக்கொண்டிருந்த வேளையில் சடார்ன்னு மரக்கிளை ஒடிந்து பள்ளத்தில் குடுகுடுன்னு நான் உருண்டு கொண்டிருந்தேன்.

உருண்டு கொண்டிருக்கும்போது தரையில் உள்ள கற்கள் செடிகொடிகள் என்மேல் குத்தி காயமாகி ரத்தம் வழிந்து கொண்டிருந்தது. தண்ணீர் தாகம் வாட்டி மயக்கமான நிலையில் நான். உருண்டு வந்தவேகத்தில் காட்டுக்குள் எங்கு சென்றுக்கொண்டிருக்கிறேன் என்று தெரியவில்லை. ஆனதுஆகட்டும்.. என்று மனதில் ஒரு தைரியம் மட்டுமே என்னை வழிநடத்திக்கொண்டிருந்தது.

நல்லவேளை!! நான் உருண்டு கொண்டிருக்கும்போது ஒரு கல் தடுத்து நிறுத்தியது. ஆனால் காலில் பயங்கரமான அடி. என்னால் எழுந்திருக்கமுடியாதநிலை. மெல்ல மெல்ல ஊர்ந்து அந்த கல்லை பிடித்துக்கொண்டு எழுந்தேன். எழுந்துபார்த்தால் எங்கும் ஒரே கும்மிருட்டு. ஒரு கம்பை ஊன்றிக்கொண்டு நடந்து வந்துகொண்டிருந்தேன். எங்கும் மனித நடமாட்டமே இல்லை., நடந்து நடந்து கால்கள் வலித்தது.. வந்து கொண்டிருந்தபோது எதோ ஒன்று காலில் நெழுநெழுன்னு ஊறியது. சிரமப்பட்டு குனிந்துப்பார்த்தால் ஒரு நாகம் என்காலை சுற்றிருந்தது. அய்யய்யோ.. இந்த பாம்பு கடிக்காமல் விடாதே.. காப்பாற்று இறைவா என்று சொல்லிக்கொண்டு என்னிடம் இருந்த கம்பினால் அதன் தலையில் குத்தி தட்டிவிட்டேன். அது கொஞ்சதூரத்தில் தொப்பென விழுந்ததும் நான் ஓடமுடியாமல் தத்தித்தத்தி ஓடினேன். பசி வேறு வயிற்றைக்கிள்ளியது; அடக்கமுடியாத தண்ணீர் தாகம். எங்காவது தண்ணீர் எதாவது கிடைக்குமா என்று தேடி அலைந்தேன்.

தூரத்தில் எதோ ஒளி தெரிந்ததும் அங்கு என்கால்கள் நடந்தது. அருகில் சென்று பார்த்த எனக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சியது. அது சுடுகாடு. ஆஹா அப்போ அருகில் கண்டிப்பாக ஒரு ஊர் இருக்கும் என்னும்போது முகத்தில் மகிழ்ச்சி பொங்கியது. கொஞ்சதூரம் போனதும் ஒரு தடாகத்தை பார்த்தவுடனே தண்ணீரை அள்ளிஅள்ளி ஆசைதீர குடித்ததும் என் களைப்பு நீங்கியது ரொம்ப சந்தோசமாக இருந்தது.

ஆனந்தத்தில் தண்ணீரில் திளைத்திருக்கும்போது முதுகில் பலமான அடி விழுந்ததும் திரும்பிப் பார்த்தால் அங்கே....

தொடரும்..

,

Post Comment